Właśnie zakończyła się 13. edycja polskiego oficjalnego tygodnia mody, czyli FashionPhilosophy Fashion Week Poland. Odbywał się on w tym roku wyjątkowo późno – od 12 do 15 listopada. Nie będąc na całości wydarzenia nie sposób próbować jednoznacznie go ocenić. Wszelkie recenzje powinny być dobrze wyważone. Niektórych zmian nie dało się jednak nie zauważyć – jedne cieszą, inne rozczarowują, powodując obawę na przyszłość.
Niewątpliwie in plus należy ocenić przeniesienie imprezy do hotelu „Doubletree by Hilton” i hal Wytwórni/Toya Studios, gdzie były pokazy. Tak, wiem, zaraz odezwą się zwolennicy oryginalnych, postindustrialnych obiektów, w których impreza gościła wcześniej, jak ŁSEE czy Uniontex. Zgadzam się – nowe miejsce nie niesie za sobą tej wartości dodanej, jaką jest szczególny klimat. Jednak jest praktyczne i wygodne, szczególnie dla gości spoza Łodzi, którzy nie muszą krążyć po mieście, szukając lokalizacji poszczególnych wydarzeń.
Z drugiej strony, przygnębiające było to, jak bardzo całe wydarzenie – w tej przynajmniej edycji – straciło rozmach. Pokazów było dużo mniej. Imprez towarzyszących, wystaw – jak na lekarstwo. Skurczył się showroom, nie było filmów modowych ani warsztatów dla projektantów i innych osób z branży. Co gorsza, wśród gości Fashion Weeka liczba dziennikarzy i kupców była nieporównanie mniejsza niż dotychczas, także tych z zagranicy. Stanowi to negatywną i martwiącą odmianę, bo brak tych właśnie ludzi sprawia, że coraz mniej się o FashionPhilosophy słyszy i czyta, zaś pokazywane kolekcje mają słabe przełożenie na sprzedaż i zainteresowanie butików.
A same kolekcje właśnie? Tu również nie można generalizować. Nie było chyba osoby, która nie doceniłaby świetnej pracy Jarosława Ewerta. Nowoczesne, dopasowane fasony, stroje zarówno męskie, jak i damskie na równie wysokim poziomie, ciekawe printy i faktury, a do tego – co należy podkreślić – świetne wykonanie. Ewert połączył czarno-biały drobny wzór z wykończeniami pudrowo różowymi. Całość była spójna, z polotem, oryginalna, lecz nie przekombinowana.
EWERT
EWERT
EWERT
Dobrą kolekcję pokazało Malgrau. Była konsekwencja, niezłe wykonanie, różnorodność form, pomysł. Proste fasony i twarzowe kolory, jak błękit w różnych odcieniach, szarość i niezwykle twarzowy musztardowy dają duży potencjał. Kolekcja z pewnością zyska wiele zwolenniczek. Nieco ryzykowne mogą być biało-czarne frędzle na żółtej tkaninie, które wyglądały nieco jak wycięte z gazety… Ale kto wie, może właśnie one okażą się hitem?
MALGRAU
Przepiękną kolekcję ostatniego dnia tygodnia mody pokazała Ola Bajer, czyli Bola. Starannie odszyte spodnie i spódnice połączyła z topami, swetrami, bluzkami, kontrastując ze sobą materiały zwiewne i grube, sztywne. Efektu dopełniły niezwykle oryginalne printy. Na ubraniach pojawiały się motywy dłoni, gotyckich liter, postaci jak ze średniowiecznych obrazów. To wszystko zamknięte w spójnej kolorystyce, w której dominował écru, granat, a do tego biały i trochę złotego. Przyjemnie było oglądać nie tylko piękne ubrania, ale też (wreszcie!) pokaz z jakimś pomysłem – twarze modelek i modeli ozdobiono „kryształami”, do tego chodzili oni z zamkniętymi oczami, a pod pachą trzymali książki zamiast torebek. Uczta…
BOLA
BOLA
BOLA
Poziom trzyma także Piotr Drzał, który pokazał autorską kolekcję. Zgrabne koszule, dopasowane, ale nie obcisłe spodnie, przepiękne, robione na zamówienie buty (metaliczne trampki z wysoką cholewką). Do tego kilka niekonwencjonalnych pomysłów jak „kamizelka” z wyciętymi plecami czy spodnie z jednym szerokim lampasem z boku, a do tego koszula z pojedynczym lampasem na… plecach. Piotr zamknął kolekcję w kilku stonowanych barwach (szlachetny granat, piaskowy, biały, brudna zieleń), co przełamał kroplą krwistej czerwieni. Było ładnie, było z klasą.
Niektóre kolekcje jednak mocno rozczarowały. Awangardowy Wesołowski zwrócił uwagę ciekawą stylizacją modeli (nietypowe grzywki z „mokrych” włosów, ułożone jakby w pejsy), jednak same sylwetki były udziwnione i niespójne, trudno było stwierdzić, dla kogo są projektowane. Szerokie spodnie, spódnice i tuniki mają naprawdę ograniczone grono odbiorców wśród mężczyzn w Polsce… Kolekcja Caha wydawała się być przygotowywana w pośpiechu – brak pomysłu na fasony i na kolorystykę, nawet modelki wyglądały na nieszczęśliwe. Szkoda, biorąc pod uwagę, że tak proste i klasyczne barwy, jak biel, czerwień i szarość dają pole do popisu w zakresie formy i dodatków.
CAHA
CAHA
Z kolekcji, których nie mogłam widzieć na żywo, kilku projektantów chwalono w sposób szczególny: wyżej wspomniany Jarosław Ewert, Jacob Birge, Maria Wiatrowska czy Anniss zyskali uznanie krytyków, a ich stoiska budziły zainteresowanie w showroomie.
Podsumowując, wyjazd na FashionWeek w Łodzi wciąż uważam za obowiązkowy punkt w kalendarzu. Nie można przecenić tego, co od powstania osiągnęli jego twórcy. Jednak jeżeli impreza nie nabierze wcześniejszego tempa i nie powróci do początkowego blasku, stanie się drugorzędnym wydarzeniem i straci wielki potencjał, a także – najwierniejszych fanów.
Magdalena Koniarska
Zdjęcia: Mike Pasarella
