Podczas tegorocznej Gali Dyplomowej Katedry Ubioru Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi naszą uwagę zwrócił dyplom Oli Świątek – bardzo malarski, z autorskimi haftami i nietypowymi cięciami, łączący wyobraźnię z dbałością o detal. Przeczytajcie wywiad z projektantką i obejrzyjcie zdjęcia kolekcji.
W swojej kolekcji dyplomowej inspirowała się Pani pracami fotograficznymi Guya Bourdina, ale nie tylko. Skąd się wzięły te fascynacje?
Zastanawiając się nad tematem kolekcji dyplomowej, która miała być podsumowaniem mojej pracy w czasie studiów na Łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych, natrafiłam na zdjęcia słynnych fotografów mody. Album ten nabyłam podczas pierwszej podróży do Francji. W szczególności zainteresowały mnie prace Bourdina, zarówno te wczesne, czerpiące z estetyki surrealizmu, jak i późniejsze, mocno erotyzujące, z których fotograf jest najbardziej znany. Mój styl projektowania jest dosyć eklektyczny, lubię łączyć odmienne tematy, motywy, próbując odnaleźć dla nich wspólną, harmonijną tożsamość i przełożyć na język mody. Stąd pomysł na odwołanie się także do prac amerykańskiej malarki Georgii O’Keeffe. Kolekcja stanowi więc próbę zestawienia w jednolitą całość na pozór skrajnie odmiennych estetyk – mrocznej, ekskluzywnej i agresywnej, jaką przedstawiają prace Guya Bourdina, oraz tej, którą charakteryzują obrazy Georgii O’ Keeffe – wyrażone poprzez płynność linii, obłe kształty, żywe, pulsujące barwy.
Jak przełożyła Pani te inspiracje na język projektowania odzieży?
Odnosząc się w kolekcji do prac fotografa, nie miałam na celu odtworzenia charakteru stylizacji jego modelek, wyeksponowania nagości czy odwołania się do stylistyki sado-maso i fetyszu. Skupiłam się na graficzności i bogatej kolorystyce jego zdjęć, teatralności i narracyjności przedstawianych scen, użytych tkaninach, zestawieniu powierzchni błyszczących i matowych. Kolekcja ta stanowi więc osobistą interpretację charakteru prac fotografa. Sylwetki potraktowałam jako płótno, dzieląc je kompozycyjnie, działając płaskimi plamami barwnymi, ale także skupiając się na strukturze i fakturze tkanin. Unikatowość kolekcji podkreślają autorskie, ręcznie wykonane hafty na wysokiej jakości naturalnych tkaninach, takich jak jedwab czy skóra, bazujące na motywach zaczerpniętych z fotografii Guya Bourdina, skórzane plecionki, nietypowe cięcia, wiązania i wykończenia asortymentów.
Z jakimi wyzwaniami musi się Pani mierzyć jako młoda projektantka?
Wydaje mi się, że problemem większości młodych ludzi, którzy myślą o projektowaniu mody jest zebranie funduszy na kolekcje. Dlatego warto brać udział w konkursach, które mogą zapewnić potrzebny zastrzyk gotówki. Kolejnym problemem może być ograniczony dostęp do ciekawych tkanin dobrej jakości, szczególnie jeśli zależy nam na tworzeniu ubrań unikatowych, nie na seryjnej produkcji. Często jednak te dwa czynniki wpływają na naszą kreatywność, myślimy nad niestandardowymi rozwiązaniami. Stąd wziął się także mój pomysł na tworzenie własnoręcznych tkanin i haftów, by podkreślić oryginalność kolekcji.
Jakie ma Pani plany i marzenia dotyczące dalszej kariery?
Do niedawna planowałam jak najszybszy wyjazd za granicę, by tam przygotować się do kontynuowania nauki na jednej z wybranych uczelni. Mój wybór padł na projektowanie tkanin, ponieważ to ta część procesu projektowania wydaje mi się najbardziej atrakcyjna. Teraz jednak myślę o osadzeniu się na dłuższą chwilę w Polsce, by poznać tutejszy rynek i przełożyć wiedzę zdobytą podczas studiów na praktykę. Wiem, że muszę jeszcze wiele się nauczyć, by otworzyć własną działalność, dlatego obecnie moim największym marzeniem jest praca w jednym z cenionych przez mnie domów mody.
Trzymamy kciuki, aby się ono spełniło!
rozmawiała: Ewa Fijałkowska
